ÇOCUKLAR DUYMASIN,DERKEN

09 Eylül 2009, 02:26

Ahmet YAMAN

ÇOCUKLAR DUYMASIN,DERKEN

Köşemin adı umutluyum,

Ama benimde umutlarımın tükendiği hayal kırıklığına uğradığım anlar oluyor.

Medyanın insanlar üzerinde etkisi büyüklüğünü hepimiz biliyoruz.Geçen hafta televizyon programları arasında dolaşırken Sayın Ali Kırca’nın sunuculuğunu yaptığı Siyaset Meydanına rastladım.

Programın konusu çocukların açılımıydı.

10-17 yaş arası çocuklar; adı üstünde çocuklar siyasetin içindeydi.Siyasetin meydanındaydı.

Henüz siyasetçilerin açıklayamadığı anlamadığı açılımı Sayın Ali Kırca çocuklara soruyordu.

Sunucunun sürekli tekrarladığı üzere onlar henüz çocuk.

Hangi vicdanla bu çocukların dünyasına ellerinizi uzatırsınız?

Sayın Kırca ya soruyorum.

MUTLU OLDUNUZ MU? REYTİNGLERİNİZ YÜKSELDİMİ?

Açılımın ne olduğunu siyasetçilerin, politikacıların ,gazetecilerin çözüm bulamadığı bir ortamda çocukların saf görüntüsü altına sığınıp politika yapmanın bu ülkede ayrımcılığı belirginleştirmekten başka bir amacı olamaz.

Naçizane ben böyle düşünüyorum.

Çocukların arkasından onların psikolojisini düşünüp, paravanın arkasından yorumlar yapılıyor…

Her yetişkin bireyin belli bir siyasi düşüncesi olması normaldir.Buna bir sözüm yok.

Fakat çocukların bir şekilde siyasete alet edilmesini etik bulmuyorum.

Bizim ülkemizde üniversite öğrencileri dahi, siyasi düşüncesini açıklamaktan zorluk çeker. Çocukların doğruyu yanlışı anlamadan ayrımcılığı yaratmalarına olanak sağlayanlar sağ olsun var olsun.

Ne denilebilir ki…

Hülasa;

O çocuklar bu ülkenin her yerin den ,doğusundan, batısından oraya getirilmişler.

Ekranlardan milyonlara seslendiklerinin farkındılar mı? Bilinmez.

Bizim çocukluğumuzda teknoloji bu kadar gelişmemişti.Ben bahçelerde oyun oynuyordum,kamera arkalarında değil.

O yaştaki çocukların bu ülkenin siyasi politikasını konuşmaktan öte, kendi yaşadıkları ülkeyi sevmeleri gerek.Televizyon programındaki bazı çocuklar okullarını, yaşadıkları çevreyi sevmiyorlardı. Batıya özenti içindeydiler.

Bir anımı paylaşmak istiyorum;

Tekirdağ’ın Malkara ilçesinde Ocak ayının soğuk günlerinden birinde, bir tanecik oğlum daha 6 aylıkken hastalandı ve ateşi 40 dereceye yükseldi verdiğim ilaçlar yetmiyordu.Çaresizdim hiçbir şey yapamıyordum.Evden dışarı çıkamıyorduk. Çünkü 1 haftadır dışarıda kar yağıyor ve her yer kapalıydı. Elektrik, su yoktu.Hatta ekmek bile yoktu. İster inanın ister inanmayın doktoru evimize çağırdık sağ olsun geldi ve mum ışığında ilaç yazdı.

Bu anlattığım olay Türkiye’nin en batısında gerçekleşiyor.

Karın yağması doğa kanunu gereğidir.Doğu illerinde çok kar yağıyor diye bunu problem yaparsanız daha doğrusu problem olarak anlatırsanız.

O çocuk yaşam sevincini zaten yitirir.

Benim oğlum şu an Ağrı Dağın eteğinde karın yağmasını sevinçle bekliyor.

Çünkü o bir oyun çocuğu kar topu oynamak kardan adam yapmak istiyor.bunlar bizim için önemli olmayabilir.Ama çocuklar oyunla büyür oyunla gelişir.

Yeter ki oynayacak oyunları olsun.Çocukların meydanlarda değil.oyun alanlarında olması gerek. Çocuklarımıza zarar vermeyelim.

Çocuklar üzerinden siyaset yapmayalım.

Onlar bu ülkenin geleceği ,yarınları,umutları...

Bu haber 4938 defa okunmuştur.