ŞEHİT CENAZESİ Mİ VAR?

26 Aralık 2018, 22:48

ŞEHİT CENAZESİ Mİ VAR? Hürriyet Gazetesi’nde uzun yıllar birlikte çalıştığım, Kırıkkale’de 50 yıla yakın muhabirlik yapan basın emekçisi arkadaşım Erhan Gögem vefat etti. Rahatsızlanıp hastaneye giderken bile fotoğraf makinesini yanına almış. Ailesi cenazesiyle birlikte makine çantasını da eve getirmiş. Nasıl bir tutku. İşinden hoşnutsuzluk duyanların yüzlerine çarpmak lazım, bu can dostumun meslek sevgisini. Kırıkkale’deki cenazesine katıldım. Demirören Medya’nın benim için evime kadar gönderdiği araçla cenaze törenine gittim. Yağışlı bir gündü. Kırıkkale Nur Camisi’ndeki cemaatin kalabalığı, sevilen bir insana son görevini yapan vefalı insanların asla tükenmeyeceğinin kanıtıydı. Bir kadın cami girişinde, yanımdaki genç gazeteciye, “Şehit mi var, bu ne kalabalık böyle” diye sordu. Arkadaş, “şehit cenazesi değil, gazeteci cenazesi” dedi. Kadın, “Allah rahmet eylesin. Bu kadar sevilen gazeteci de mi varmış” diyerek, uzaklaştı. Kırıkkale Valisi’nden milletvekillerine, spor kulüplerinin yöneticilerinden Kırıkkale Üniversitesi hocalarına, sendikacılardan işçilere kadar ne çok insan geldi. Hele çelenkler, her kesimden, yüzlerce insandan. Sadettin Saran’dan bile çelenk vardı. Kırıkkale ve yakın illerdeki meslektaşlarımla ve mesleğe başlamalarına vesile olduğum çok sayıda gazeteciyle cenazede karşılaştım. Rekabet, insanlığa engel değilmiş, bunu gördüm. Rahmetli Erhan’ın heyecanına ve hızına kimseler yetişemezdi. Habercilikte herkesi atlatırdı. Hiçbir siyasinin yanında onlara destek için yer almadı. Herkese eşit mesafede durma prensibinden taviz vermedi. Birlikte çalıştığı insanları hiç unutmadı. Kimselere darılmadı. “Benim işim haber. Haber insansız olmaz. Ben kimseye küsmem” derdi. Binlerce ilginç habere imza attı. Magazine ve spora özel ilgisi vardı. Eve misafir odasına düşen uçağı, alev topuna dönen aracı, Makine ve Kimya’nın her fabrika yangınını, her patlamada, rafineride uzun kuyruklar oluşturan araçları, birbirine giren spor fanatiklerini, işçinin hak mücadelesini, çiftçinin mazot çilesini yazdı. Dışarıdan kimsenin girmesine izin verilmeyen Tüpraş’ın, rafinerinin, MKE’nin ve diğer sosyal tesislerde misafirlerini ağırlaması için kapıların açıldığı insandı. Allah rahmet eylesin. Ahlaklı ve karakterli bir insandı. Ahlaklı ve karakterli her basın emekçisine böyle sevgi nasip olsun. Bu duygu yoğunluğumun üzerine Ankara’ya sabaha kadar lapa lapa kar yağdı. Yazımı bitirinceye kadar pencereden sık sık kar yağışını seyrettim. ODTÜ ormanlarının beyaz örtüyle sergilediği kış manzarasına doyamadım. Kar tabiatın dilinde, bereketin eş anlamlısı olmalı diye düşündüm. Yüz, okuma, yazma, ölüm, iltifat, övgü, duygu, nasip, dostluk, ahlak, erdem, orman, kar, bereket... Kelimelerin boyuna posuna, ahengine, rengine, güzelliğine bakar mısınız? Galiba yazmak bu yüzden keyifli. AHMET TEK(EMEKLİ ANADOLU AJANSI GEN.MD.YARDIMCISI,HURİYET GAZETESİ BÖLGE MD.) ERHAN GÖGEM İN CENAZESİNE KATILARAK VEFA ÖRNEĞİ GÖSTERMİŞ KÖŞE YAZISINI ONA AYIRMIŞTIR

Bu haber 2707 defa okunmuştur.